Panzerkampfwagen IV – niemiecki czołg średni z okresu II wojny światowej. Do jesieni 1942 roku był najpotężniejszym czołgiem, służącym w armii niemieckiej. Przez kilka miesięcy był najlepszym czołgiem państw Osi i jedynym, który mógł wreszcie z długolufową 75 mm armatą KwK 40 L/43 nawiązać równorzędną walkę z sowieckimi czołgami T-34 i KW-1 oraz dominował nad czołgami brytyjskimi. Produkcję Pz.Kpfw IV Ausf. H rozpoczęto w kwietniu 1943 roku. Konstruktorzy zmienili przełożenie skrzyni biegów, zmniejszając prędkość, ale zapewniając większy moment obrotowy. Masa zwiększyła się do 26 ton. Zniknęły boczne wizjery w kadłubie, które były zasłonięte przez ekrany pancerne (Schürzen) grubości 5 mm, chroniące boki kadłuba i wieży przed pociskami kumulacyjnymi i małokalibrową bronią przeciwpancerną. Przód kadłuba był chroniony pancerzem o grubości 80 mm. Po rozpoczęciu produkcji dolne i boczne powierzchnie kadłuba oraz boczne powierzchnie wieży były pokrywane Zimmeritem - specjalną substancją zapobiegającą przyleganiu przeciwpancernych min magnetycznych.
